این رویداد در حالی رخ داد که طی هفته‌های گذشته، گزارش‌های متعددی از بیهوش شدن‌های مکرر راحله راحمی‌پور در زندان قرچک منتشر شده بود. منابع نزدیک به خانواده می‌گویند این بیهوشی‌ها، که ابتدا به‌صورت پراکنده رخ می‌داد، در ماه‌های اخیر شدت یافته و گاهی چند بار در هفته تکرار شده است. با وجود این هشدارها، مسئولان زندان و دستگاه قضایی نه تنها اقدامی برای درمان او نکردند، بلکه اعزام به بیمارستان را منوط به بستن دستبند و پابند کردند؛ شرطی تحقیرآمیز و خلاف موازین حقوق بشر که باعث تأخیر در رسیدگی فوری پزشکی شد.
بی‌توجهی عامدانه و مسئولیت مستقیم مقامات
فعالان حقوق بشر تأکید می‌کنند که مسئولان با این کار، عملاً جان این زندانی ۷۴ ساله را به بازی گرفته‌اند. طبق استانداردهای بین‌المللی، بیماران در شرایط اورژانسی باید بدون قید و شرط به مراکز درمانی منتقل شوند. اما در این پرونده، مقامات با اصرار بر دستبند و پابند، درمان فوری را به تأخیر انداختند و جان راحمی‌پور را در معرض خطر جدی قرار دادند.
خانواده این زندانی می‌گویند: «راحله را با بیماری تومور مغزی، ناراحتی قلبی و فشار خون بالا در شرایطی جهنمی نگه می‌دارند. او بیش از دو سال است که صرفاً به جرم دادخواهی در زندان محبوس است و حتی وقتی از حال می‌رود، به‌جای درمان فوری، او را به تخت بیمارستان با زنجیر می‌بندند.»
سابقه بیماری و هشدار پزشکان
راحله راحمی‌پور سال‌هاست با تومور مغزی زندگی می‌کند. در مرداد ۱۴۰۳، آزمایش MRI نشان داد که تومور اولیه رشد کرده و یک تومور جدید نیز ایجاد شده است. این وضعیت باعث فشار بر جمجمه و بروز اختلالات عصبی و حسی شده است. هم‌زمان، او بیماری قلبی دارد و تاکنون سه بار تحت عمل آنژیو قرار گرفته است.
پزشکی قانونی پیش‌تر به‌صراحت اعلام کرده بود که این زندانی «توان تحمل کیفر» را ندارد و باید تحت مراقبت تخصصی خارج از زندان قرار گیرد. با وجود این، مقامات نه تنها به این توصیه‌ها بی‌اعتنا بوده‌اند، بلکه با رفتارهای تحقیرآمیز و غیرانسانی، شرایط او را بدتر کرده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر