کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۲ مردادماه ۱۴۰۴ – هادی رستمی، مهدی شاهیوند و مهدی شرفیان، سه زندانی اهل ایلام و خرم‌آباد که در تاریخ ۸ مرداد ۱۴۰۴ حکم قطع چهار انگشت دست راست آن‌ها در زندان مرکزی ارومیه اجرا شد، اکنون بدون تکمیل دوره درمان و بدون دسترسی به خدمات پزشکی مناسب، به زندان‌های محل سکونت خود منتقل شده‌اند. این اقدام که از منظر حقوق بشری مصداق شکنجه و مجازات بی‌رحمانه محسوب می‌شود، با واکنش گسترده فعالان و نهادهای بین‌المللی روبه‌رو شده است.
انتقال بدون درمان کامل
بر اساس گزارش‌های رسیده، در روزهای گذشته هادی رستمی به قرنطینه زندان مرکزی ایلام و مهدی شاهیوند و مهدی شرفیان به قرنطینه زندان مرکزی خرم‌آباد منتقل شده‌اند. این سه نفر پس از اجرای حکم قطع عضو، تنها یک پانسمان ابتدایی در یک مرکز درمانی ارومیه دریافت کرده و بدون تکمیل مراحل درمانی و مراقبت‌های تخصصی، به زندان بازگردانده شدند.
منابع آگاه می‌گویند که در زندان‌های مرکزی ایلام و خرم‌آباد نیز این افراد تا لحظه تنظیم خبر به بهداری منتقل نشده‌اند و عملاً از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محروم مانده‌اند. شرایط غیربهداشتی قرنطینه و فقدان رسیدگی تخصصی باعث شده که زندانیان خود به تعویض پانسمان بپردازند، اقدامی که موجب افزایش درد و خطر عفونت در ناحیه قطع عضو شده است.
پیشینه پرونده
جزئیات اجرای حکم
در شامگاه چهارشنبه ۸ مرداد ۱۴۰۴، حوالی ساعت ۲۲، سه زندانی از بند خود فراخوانده شده و پس از بستن دستبند، پابند و چشم‌بند، به محل اجرای حکم منتقل شدند. اجرای مجازات پیش از نیمه‌شب، در حضور پیمان خانزاده (رئیس زندان ارومیه)، سعید نوری (معاون دادستان) و کادر پزشکی زندان، با استفاده از دستگاه مکانیکی گیوتین و پس از تزریق آمپول بی‌حسی صورت گرفت.
شاهدان عینی گفته‌اند که فضای اجرای حکم سنگین و همراه با تدابیر شدید امنیتی بوده و حتی سایر زندانیان از نزدیک شدن به محل جلوگیری شده است. این اقدام، که به‌زعم بسیاری از کارشناسان «نمونه‌ای بارز از مجازات بی‌رحمانه و غیرانسانی» است، موجی از اعتراضات را در میان فعالان حقوق بشر برانگیخت.
واکنش نهادهای بین‌المللی
سازمان عفو بین‌الملل و دیگر نهادهای مدافع حقوق بشر پیش‌تر در بیانیه‌هایی جداگانه، اجرای چنین احکامی را «بی‌رحمانه، غیرقابل بازگشت و مغایر با اصول بنیادین کرامت انسانی» دانسته و خواستار توقف فوری آن شده بودند. این سازمان‌ها هشدار داده‌اند که ادامه اعمال مجازات‌هایی مانند قطع عضو، نه‌تنها ناقض میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است، بلکه به اعتبار و وجهه بین‌المللی ایران آسیب جدی وارد می‌کند.
به گفته کارشناسان، این نوع مجازات‌ها مصداق نقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر («هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرکننده قرار گیرد») و ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
وضعیت فعلی زندانیان
اکنون، با گذشت بیش از یک هفته از اجرای حکم، هر سه زندانی در قرنطینه زندان‌های ایلام و خرم‌آباد نگهداری می‌شوند، در حالی که درد شدید، خطر عفونت و مشکلات روحی ناشی از قطع عضو گریبانگیر آن‌هاست. خانواده‌هایشان می‌گویند که امکان ملاقات حضوری یا حتی تماس تلفنی مستمر ندارند و مسئولان زندان نیز هیچ اطلاعات شفافی درباره روند درمان ارائه نمی‌دهند.
یک منبع نزدیک به خانواده‌ها اظهار داشت: «آن‌ها نه‌تنها از درد جسمی رنج می‌برند، بلکه از نظر روانی نیز تحت فشار شدیدی هستند. احساس بی‌عدالتی و تحقیر، شرایط روحی‌شان را وخیم‌تر کرده است.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر