بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌وایر دادستانی تهران و مقامات سازمان زندان‌ها از اعزام حمزه سواری، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج به بیمارستان برای رسیدگی درمانی ممانعت می‌کنند.
حمزه سواری از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی است که با حکم حبس ابد از سال ۱۳۸۴ در زندان است.
بر اساس گزارش‌های رسیده به ایران‌وایر این زندانی سیاسی از پنج سال پیش به «کیست بیکر» در پشت زانوی راست مبتلا شده و در طول این مدت به دلیل تعلل عامدانه مقامات زندان در رسیدگی درمانی به او این کیست بزرگ شده و به زیر تاندون پا حرکت کرده است؛ اتفاقی که منجر به درد شدید در پای آقای سواری شده است.
حمزه سواری علاوه بر این از یازده سال قبل به بیماری واریکسول نیز مبتلاست. بیماری که طی دوران طولانی زندان به آن مبتلا شده است.
حمزه سواری ۹ سال قبل یک‌بار به دلیل ابتلا به واریکسول با اعزام به یک مرکز درمانی مورد جراحی قرار گرفته، اما از سه سال پیش این بیماری دوباره عود کرده است.
حمزه سواری تنها زندانی سیاسی نیست که به سبب بی‌توجهی مقامات زندان از رسیدگی درمانی محروم مانده است.
پیشتر منابع آگاه از ممانعت مقامات دادستانی و مسولان سازمان زندان‌ها برای اعزام احمدرضا حائری دیگر زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار به بیمارستان چشم‌پزشکی فارابی تهران خبر داده بودند.
بر اساس گزارش‌ها آقای حائری در برابر زدن دستنبد به هنگام اعزام به مرکز درمانی به این اقدام اعتراض کرده و همین مسبب محرومیت او از رسیدگی پزشکی به او شده و بینایی او به خطر افتاده است.
همچنین ایران‌وایر مطلع شده است که «مسیب رییسی یگانه»، فعال سیاسی محبوس در زندان اوین شامگاه چهارشنبه ۱۶ اسفند از طریق خوردن قرص دست به خودکشی زده و به بیمارستان لقمان منتقل شده است.
آقای یگانه در زمان انتقال به بیمارستان بیهوش بوده و از وضعیت فعلی او اطلاعی در دست نیست.
این زندانی سیاسی روز یک‌شنبه ۱۳ اسفندماه سال جاری با هدف رسیدگی پزشکی به بیمارستان شهدای تجریش منتقل شد، اما ماموران زندان مانع رسیدگی درمانی به او توسط کادر بیمارستان شدند .
او به رغم اعزام به بیمارستان شهدای تجریش به دلیل ابتلا به بیماری تنگی نفس شدید صرفا پس از یک معاینه ساده و بدون اسکن کردن ریه به زندان بازگردانده شد.
آقای رییسی یگانه در پی آتش‌‌سوزی سال گذشته در زندان اوین، از ناحیه ریه دچار آسیب‌دیدگی شدید شده است.
او در مدت زمان کوتاهی که بین آزادی و بازداشت مجدد خود داشت، موفق به تکمیل دوره درمانی خود نشد و حالا بدون رسیدگی پزشکی در زندان و ابتلا به برونشیت ریه وضعیت او نگران‌کننده است.
محرومیت او و دیگر زندانیان از دسترسی به حق درمان همچنان ادامه دارد و جان زندانیان بسیار دیگری در خطر است.
حمزه سواری کیست؟
حمزه سواری از شهروندان اهل سنت ساکن منطقه محروم شکاره، واقع در کوت عبدالله اهواز است. او در تاریخ ۱۱شهریور۱۳۸۴ زمانی که تنها شانزده سال داشت، همراه با دو برادر معلمش و تعدادی دیگر از شهروندان عرب بازداشت و در دادگاهی ناعادلانه به اعدام محکوم شد؛ اما در نهایت حکم او به حبس ابد تغییر کرد.
«محمدعلی سواری» و «جعفر سواری»، برادران حمزه هر دو معلم بودند. آن‌ها به اتهام دست داشتن در بمب‌گذاری‌های خرداد سال ۱۳۸۴ اهواز بازداشت شدند. دادگستری استان خوزستان در آذر ۱۳۸۵ اعلام کرد، ۱۰ نفر از عاملان این انفجارها را پس از شناسایی و گذراندن مراحل دادگاه، به اعدام محکوم کرده است. در بامداد یک روز گرم تابستان در شهریور ۱۳۸۶ حمزه با دو برادرش برای آخرین بار وداع کرد و علی‌رغم ابهام در پرونده و به دست نیامدن اسناد و مدارک کافی برای اثبات اتهامات آن دو اعدام شدند.
او درباره آخرین ملاقات با برادرانش پیش از اعدام گفته بود: «لحظات وداع با برادرانم، انگار قلبم داشت از سینه بیرون می‌افتاد. تمام خاطرات کودکی‌ام با محمدعلی و جعفر که در فقر در محله کوت عبدالله گذشته بود، جلوی چشمانم آمد.»
حمزه سواری تا سال ۱۳۸۸ به صورت مداوم در سلول‌های انفرادی و تحت شکنجه در زندان‌های شیبان و کارون اهواز زندانی بود و چندین بار درباره شکنجه زندانیان در زندان‌های اهواز نامه‌های سرگشاده نوشت و گزارش‌های مفصل ارایه کرد.
او پس از انتشار ویدیوهایی از بدرفتاری ماموران زندان با زندانیان، کتک‌زدن‌ها و برهنه‌کردن‌ها در نامه‌ای بخشی از رنجی را که در ۸ سال حبس در زندان کارون برده بود، در نامه‌ای سرگشاده روایت کرد.
این زندانی سیاسی از این دوران به عنوان «تلخ‌ترین دوران حبس» خود یاد کرده و نوشته است که برای رهایی از شکنجه و ستمی که بر او روا داشته می‌شد، به درخواست خودش به زندان رجایی‌شهر منتقل شد: «تبعید خودخواسته به رجایی‌شهر و دور افتادن از شهر و خانواده را به جان خریدم. در زندان کارون به وحشیانه‌ترین شکل ممکن مورد شکنجه فیزیکی قرار گرفتم، تحقیر شدم، توهین و ناسزا شنیدم و به سلول‌های قرون وسطایی منتقل شدم. افراد بسیاری را دیدم که دراین سرنوشت با من سهیم بودند و افراد دیگری را دیدم که سرنوشتی بسیار تلخ‌تر نصیبشان شد و از زیر شکنجه‌ها جان سالم به در نبردند. افرادی که پرونده پایان حیاتشان با توجیه خشک و کلیشه‌ایِ مرگِ ناشی از زیاده‌روی در مصرف مواد مخدر، پیش از آن‌که باز شود، بسته می‌شد و به بایگانی فراموشی عمدی سپرده می‌شد.»
او در تمامی سال‌های زندان از مرخصی محروم بوده، اما به گواه هم‌بندیان خود حتی یک روز دست از آموختن و آموزش دادن نکشیده است.
«سهیل عربی» وبلاگ‌نویس ایرانی و زندانی سیاسی سابق که خود به اتهام اهانت به مقدسات اسلامی ابتدا به اعدام و سپس به هفت سال زندان محکوم شد، پس از آزادی از زندان در شبکه‌های اجتماعی چند روایت از حمزه سواری منتشر کرد. او که مدتی را با حمزه سواری هم‌بند بوده، می‌گوید که حمزه راه برادرهای معلمش را به خوبی ادامه داده است: «حمزه در زندان زبان‌های فرانسوی و انگلیسی را تدریس می‌کند؛ او معلمی پیگیر و با دقت است. زندان او را بی‌تاب و آشفته نکرد، بلکه صبور و آرام‌تر از پیش است.»
به گفته سهیل عربی، حمزه سواری علی‌رغم تمامی رنج‌ها و دشواری‌های سال‌های حبس و با وجود عوارض روحی و جسمی که شکنجه و حبس طولانی‌مدت برای او داشته، بسیار محکم و با انگیزه است: «در سخت‌ترین روزها دست از مطالعه برنمی‌دارد، در زندان دو زبان دیگر یاد گرفته و به زندانیان جوان‌تر بند تدریس می‌کند. خیلی باحوصله درس می‌دهد و من همیشه با خودم می‌گفتم، کاش معلم‌های توی مدرسه نصف حوصله این آدم را داشتند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر